در آغاز دیباچه ی گلستان می خوانیم : منّت خدای را ..........

واژه ی منّت یعنی برشمردن نعمت و نیکویی به کسی و عبارت بهتر

است این گونه معنی شود که برشمردن نعمت مخصوص خداست...

اما بسیاری از همکاران منت را سپاس و ستایش معنی می کنند که به

 نظر می آید جای بازنگری دارد. تا نظر شما چه باشد.باقی بقایتان.

سلیمانی